- gardłować
- gardłować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, gardłowaćłuję, gardłowaćłuje {{/stl_8}}{{stl_7}}'mówić w zdenerwowaniu, krzyczeć': {{/stl_7}}{{stl_10}}W czasie zebrania dyrektor bardzo gardłował. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
gardłować
Look at other dictionaries:
gardłować — ndk IV, gardłowaćłuję, gardłowaćłujesz, gardłowaćłuj, gardłowaćował «przemawiać z przejęciem, z ożywieniem rozprawiać, mówić dużo i głośno» Gardłował przeciw nowemu zarządowi. Gardłuje za kandydatem … Słownik języka polskiego
gardłowanie — n I rzecz. od gardłować … Słownik języka polskiego
gębować — ndk IV, gębowaćbuję, gębowaćbujesz, gębowaćbuj, gębowaćował rub. «wymyślać komuś, pyskować; rozprawiać głośno, gardłować» Gębowała jak przekupka … Słownik języka polskiego
